ویلیام جیمز میگوید: «اگر خوشی به انسان مذهبی رو آورد، خندههای جلف و سبک از او
دیده نمیشود و اگر غمی به او روی نماید، ناله و ناسزا از او شنیده نمیشود».
این وقار و سنگینی ناشی از این است که روح آدمی به واسطه مذهب، عمیقتر و نافذتر
و دوراندیشتر میشود و عمده چیزی که بر روح مومنان سایه میافکند و بلکه باید گفت
سنگینی میافکند فکر مبدا و معاد است.
در اخبار دینی هم درباره رسول اکرم(ص) وارد شده که «ضحکه التبسم»
(خنده او تبسم بود) و همچنین درباره مؤمن وارد شده که از قهقهه پرهیز دارد.
کتاب:یادداشت ها
نویسنده:استاد شهید مطهری